บทที่ 155 พิษแรงหึง (๕)

สตรีคลายปมเชือกอย่างช้าๆ แล้วรีบดึงมือกลับออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ว่ากลับช้ากว่าบุรุษหนุ่มที่รั้งข้อมือของนางเอาไว้ได้ทัน “หน้าที่นางกำนัลคือถอดอาภรณ์ให้ข้าก่อนที่ข้าจะสรงน้ำ เรื่องนี้เจ้าไม่รู้หรืออย่างไร”

วันแต่งงานวันแรกพระองค์ก็ทอดทิ้งหม่อมฉัน ไม่ไยดีกันสักนิด แต่ว่านับตั้งแต่มาอยู่ที่แคว้นเสวี่ยอา...